english translation below

Guerillaoorlog in kantoortuin

dull.life - hack, hustle, historicize
Constant Dullaart
Te zien t/m 13/7

Op zoek naar een hippe werkplek in Amsterdam komende maand? Waarom niet bij Upstream Gallery? De stoelen zijn ergonomisch verantwoord, de computers snel, het koffiezetapparaat laat de cafeïne non-stop stromen en er zijn zelfs yogamatjes. Een hedendaagse kantoortuin met een ketenwaardige naam: dull.life.

De coworking space is een creatie van kunstenaar Constant Dullaart. Sinds begin deze eeuw eigent hij zich consequent de taal, middelen en strategieën toe van grote techbedrijven. Natuurlijk is dull.life parodie, maar het is ook een vorm van guerrillaoorlog. Dullaart infiltreert en saboteert. Hij bevrijdt de creativiteit, die in het technologische tijdperk is gemuilkorfd en afgericht tot financieel gedreven innovatiekracht. En hij zet alles op zijn kop.

DullTech is een goed voorbeeld. Ontevreden met bestaande mediaplagers ontwikkelde hij in 2015, met behulp van crowdfunding, een eigen apparaat voor het afspelen van animaties. Hij ging naar Shenzhen, het ‘Chinese Silicon Valley of Hardware’, om de productie te begeleiden. Het was een commercieel succes dat hem in staat stelde ander werk te maken. Meer nog is DullTech een aanklacht tegen het gangbare rendementsdenken, dat van kunstenaars doortimmerde businessplannen verwacht en tegen de nog slechtere arbeidspositie van de anonieme zwoegers, die onze elektronica in elkaar schroeven.

DullTech is geïntrigeerd in de kantoorsetting, zoals in dull.life meer lijntjes uit ouder werk samenkomen. Zo herinneren de vlaggen in de voorruimte aan Dullaarts vorige galeriesolo. Ze tonen de profielfoto’s van de nepaccounts die in 2014 op Instagram werden losgelaten om het populariteitsprincipe van het social medium te ontwrichten. In een nieuw werk zet Dullaart een trollenleger in om absurdistische dichtregels rond te strooien op internet: Dada goes digital.

Dull.Dream is een omkering van de kunstmatige intelligentie die Google, Apple en Facebook gebruiken om beelden te identificeren op basis van meest gangbare karakteristieken. Dullaart haalt die er juist uit, waardoor portretten angstaanjagende lappenpoppen worden, klokken smelten en potplanten veranderen in abstract expressionistische explosies.

Zijn grote kracht is dat hij onzichtbare machinaties achter de even onzichtbare technologie tastbaar en fysiek maakt. Nog op een grappige wijze ook. Zoals in het filmpje waarin hij - met kleurige stickers in de hand - op lullig analoge manier de screensaver van dvd-spelers imiteert.

Veel werken in dit officieuze retrospectief hebben een naam die begint met ‘dull’. Een spelletje met de achternaam van de kunstenaar, in Engelstalig buitenland al snel verbasterd tot ‘dull art’. Heel passend, want dit oeuvre gaat over de gemiddelden waar algoritmen en big data onze wereld mee sturen en vormgeven. Maar de subversieve draai die Dullaart eraan geeft, is allesbehalve saai.

Tekst: Edo Dijksterhuis

Het Parool, 14 juni 2019.

-------- translation ----------

GUERILLA WAR IN THE OFFICE GARDEN

dull.life - hack, hustle, historicize


Constant Dullaart


On view until 13/7

Looking for a hip workplace in Amsterdam next month? Why not at Upstream Gallery? The chairs are ergonomically sound, the computers fast, the coffee maker lets the caffeine flow non-stop and there are even yoga mats. A contemporary office garden with a chain-worthy name: dull.life.

The coworking space is a creation by artist Constant Dullaart. Since the beginning of this century, he has consistently appropriated the language, resources and strategies of major tech companies. Of course dull.life is parody, but it is also a form of guerrilla war. Dullaart infiltrates and sabotages. He frees up the creativity that has been muzzled in the technological era and trained to be financially driven and innovative. And he turns everything upside down.

DullTech is a good example. Dissatisfied with existing media players, he developed his own device for playing animations in 2015, using crowdfunding. He went to Shenzhen, the "Chinese Silicon Valley of Hardware," to supervise the production. It was a commercial success that enabled him to make other work. Even more, DullTech is an indictment of the current efficiency thinking, which expects well-defined business plans from artists. And a complaint against the even worse working conditions of the anonymous workers, who assemble our equipment.

DullTech is integrated into the office setting. Like this, more lines of earlier work come together in dull.life. The flags in the front room remind of Dullaart's previous gallery solo. They show the profile pictures of the fake accounts that were released on Instagram in 2014 to disrupt the popularity principle of the social medium. In a new work, Dullaart uses a troll army to scatter absurdist lines of poetry on the internet: Dada goes digital.
Dull.Dream is a reversal of the artificial intelligence that Google, Apple and Facebook use to identify images based on most common characteristics. Dullaart actually takes these out, making portraits frightening rag dolls, melting clocks and turning pot plants into abstract expressionist explosions.

His great strength is that he makes invisible machinations behind the equally invisible technology tangible and physical. In a funny way too. Like in the video in which he - with colorful stickers in his hand - imitates the screensaver of DVD players in a silly analogue way.

Many works in this unofficial retrospective have a name that starts with "dull". A game with the artist's last name, which in English-speaking countries soon became 'dull art'. Very fitting, because this oeuvre is about the averages with which algorithms and big data guide and shape our world. But the subversive twist that Dullaart gives it is anything but boring.

Text: Edo Dijksterhuis
Het Parool, 14 juni 2019.

Publication date: 14 Jun '19