English translation below

Or read the review online here.

pixelangelo maakt een hoogmis voor het digitale opperwezen

FlatEarth.io
Tabor Robak
Waar Upstream Gallery, Kloveniersburgwal 95
Te zien t/m 5/10

De film Westworld is zo goed als vergeten, maar de release in 1973 ontketende een heuse revolutie in de filmindustrie. Het sciencefiction­verhaal over een pretpark met robots die zich tegen menselijke bezoekers keren bevatte de eerste scène die volledig uit de computer kwam. Onherkenbaar en onbegrijpelijk voor veel kijkers toen. Tegenwoordig zijn computer generated images gemeengoed in de bioscoop, maar ook in onze telefoons en laptops.

Tabor Robak leeft niet alleen in die wereld, hij bouwt hem ook. Van de born digital-generatie kunstenaars is hij misschien wel de technisch meest onderlegde. Dat is te zien aan Vatican Vibes (2011), een van de drie werken in zijn eerste Nederlandse solo. Religieuze symboliek wordt opgediend in een game­structuur.

De kijker wordt in hoog tempo langs levels ­geleid, om te eindigen bij een altaar met schermen, een hoogmis voor het digitale opper­wezen. Dit is nadrukkelijk geen hyperrealistische imitatie van de werkelijkheid. Robak zet de gelikte kunstmatigheid van het gebruikte Photoshop zelfs extra dik aan.

Dat dit acht jaar oude werk toch niet gedateerd oogt – ultrakorte houdbaarheid is het lot van veel door technologie gedreven kunst – zegt iets over Robaks voorlijkheid.

Gelukkig blijft de kunstenaar die Pixelangelo wordt genoemd niet hangen in louter virtuositeit. Zijn nieuwe werk FlatEarth.io (2019) gaat niet alleen over hoe, maar ook over waarom en waartoe – vragen die hij politiek inkleurt. Dit programma produceert aan de lopende band profielen van fictieve Amerikanen, woonachtig aan een virtuele Main Street. We krijgen een tour door hun interieurs, een teller in de bovenhoek houdt de huishoudelijke inkomsten en uitgaven bij. Kevin, Daisy en de meeste anderen leven van schuld naar schuld, terwijl hun huizen dichtslibben met nutteloze spullen.

Voor Northstar (2019) liet Robak zich inspireren door het landelijke Oregon waar hij oorspronkelijk vandaan komt. Het is een eindeloze wandeling door een idyllisch landschap, waarbij daglicht en vegetatie zich aanpassen aan de locatie van afspelen. Het verticale blok van vier gekoppelde schermen is als een bewegend schilderij, een overtreffende trap van het ‘venster op de wereld’ dat het traditionele canvas altijd was.

Het werk roept interessante vragen op. Is dit de schilderkunst van de 21ste eeuw? Kan die nog meer bieden dan een vorm van realisme die echter dan echt is? En missen we niet de stoffelijkheid om echt emotioneel geraakt te worden?

Tekst: Edo Dijksterhuis

Het Parool, 13 september 2019.

-------- translation ----------

pixelangelo made a high mass for the digital supreme being

FlatEarth.io
Tabor Robak
Where Upstream Gallery, Kloveniersburgwal 95
Until t/m 5/10

The film Westworld is almost forgotten, but the 1973 release unleashed a real revolution in the film industry. The science fiction story about an amusement park with robots turning against human visitors contained the first scene that came completely out of a computer. Unrecognizable and incomprehensible for many viewers then. Nowadays, computer generated images are common in the cinema, but also in our telephones and laptops.

Tabor Robak not only lives in that world, he also builds it. Of the born digital generation of artists, he is perhaps the most technically skilled. This can be seen in Vatican Vibes (2011), one of the three works in his first Dutch solo. Religious symbolism is served in a game structure.

The viewer is guided through levels at high speed, ending at an altar with screens, a high mass for the digital supreme being. This is not a hyper-realistic imitation of reality. Robak even emphasizes the slick artificiality of the Photoshop used.

The fact that this eight-year-old work does not look outdated - ultra-short shelf life is the fate of much technology-driven art - says something about Robak's providence.

Fortunately, the artist, who is called Pixelangelo does not stay only in pure virtuosity. His new work FlatEarth.io (2019) is not just about how, but also about why and what - questions that he colors politically. This program produces profiles of fictional Americans living on a virtual Main Street. We get a tour through their interiors, a counter in the upper corner keeps track of household income and expenses. Kevin, Daisy and most others live from debt to debt, while their houses clog up with useless items.

For Northstar (2019), Robak was inspired by the rural Oregon where he originally came from. It is an endless walk through an idyllic landscape, where daylight and vegetation adapt to the location of play. The vertical block of four linked screens is like a moving painting, a superlative of the "window on the world" that was the traditional canvas.

The work raises interesting questions. Is this the painting of the 21st century? Can it offer even more than a form of realism that is realer than real? And don’t we miss the materiality to be really touched emotionally?

Text: Edo Dijksterhuis

Het Parool, September 13 2019.

Publication date: 13 Sep '19